Realizacje

Wojciech Ślusarczyk, Anna Bijałd

ZIELARSTWO I ZIOŁOLECZNICTWO. PRZESZŁOŚĆ – TERAŹNIEJSZOŚĆ

Rośliny lecznicze. W kręgu antropologii kulturowej, historii, farmakognozji i botaniki

Powstanie zielarstwa i ziołolecznictwa wiązało się z praktykami leczniczymi podejmowanymi jeszcze w okresie prehistorycznym. Wiedza i praktyka w zakresie sposobów pozyskiwania i przechowywania surowców roślinnych poprzedzała stosowanie pochodzących z nich leków oraz próby zrozumienia mechanizmów ich działania. Lekarstwa takie były jednym z filarów dawnych praktyk terapeutycznych. W XIX w., dzięki postępom fitochemii, wyodrębniono alkaloidy i opisano ich działanie. Opracowano i upowszechniono także techniki syntezy chemicznej, co zapoczątkowało odwrót od leków roślinnych. Doświadczenia I wojny światowej – deficyt surowców syntetycznych, a także wzrost możliwości nowoczesnego rolnictwa sprawiły jednak, że w następnych dekadach nastąpił intensywny rozwój zielarstwa i ziołolecznictwa, który trwa do dziś. Obecnie oba te obszary są przedmiotem badań naukowych i studiów uniwersyteckich. Interesują się nimi zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy; przedstawiciele biomedycyny oraz zwolennicy terapii alternatywnych. Obszerny, ponadczasowy i wielopłaszczyznowy temat zielarstwa i ziołolecznictwa pozostaje zagadnieniem niewyczerpanym przez naukę. Jego złożoność wymaga przy tym interdyscyplinarnego podejścia łączącego perspektywę historyczną ze spojrzeniem współczesnym. Idea ta przyświecała nam w pracach nad tą książką, która jest pierwszym tomem nowej serii wydawniczej pt. Zielarstwo i Ziołolecznictwo. Przeszłość – Teraźniejszość. Monografia składa się z trzech części zawierających teksty wpisujące się w odmienne, choć często zazębiające się kręgi tematyczne: antropologii kulturowej, historii oraz farmakognozji i botaniki.
 

Redaktorzy